godzić I
doprowadzać do porozumienia
Pan godził spory włościan lub w dobrym humorze Gościom różne ciekawe historyje prawił (II) Jeśli do sporu przyszło, jakże spór godzili? (II) Oba szanowni ludzie; co ich szlachta godzą, To oni na się jeszcze zapalczywiej godzą. (IV) Ważniejsze ja mam sprawy niż godzić pieniaczy, Ale jeszcze raz zgodzę (VI). Konewka zaś powoli wszerz izbę przechodził Od Dobrzyńskich do szlachty, niby to ich godził (VII)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Sądzenie ↔ Dyskusja: dowodzenie, sprzeczanie się, porozumienie